اگر امکان خواندن این مقاله را ندارید می توانید به فایل صوتی زیر گوش کنید.
در این مقاله به چند مسئله عمده اشاره میکنم که اغلب در مراحل اولیه ای که می خواهید یاد بگیرید چگونه یک درمانگر حرفه ای شوید با آن مواجه میشوید. بعد از این که دوره رسمی آموزش را در مقاطع مختلف در هر یک از رشته های سلامت روان با موفقیت پشت سر گذاشتید و مواجه شدن با درمانجویان را شروع کردید زمان آن فرا می‌رسد که آنچه آموخته اید را در بوته آزمایش قرار دهید و به کار ببندید.
در این هنگام احتمالاً مسائلی درباره شایستگی شما به عنوان درمانگر پیش می آید و این زمانی است که سوابق تحصیلی و مدارک حرفه ای شما مورد بازبینی قرار می گیرد و لزوم گذراندن ساعات مشخصی از دوره باز آموزی تحت عنوان کارورزی به منظور دریافت پروانه فعالیت و مجوزهای لازم و ضروری خواهد بود .
در اینجا چند رهنمود را ارائه می‌دهیم تا قدری درباره چالش‌های مشاور کارآمد شدن تامل کنید و لزوم گذراندن دوره های کارورزی روانشناسی قبل از نائل شدن به جایگاه مشاور مستقل برای شما بیش از پیش روشن شود.
تلفن های تماس برای درخواست کارورزی روانشناسی
09011898408 – 02122373152
نکات مهم در کارورزی روانشناسی
۱) در ابتدا به حل و فصل کردن اضطراب های خودتان بپردازید.
اغلب مشاوران تازه کار با حالتی تردید آمیز ملاقات با نخستین درمانجویان خود را انتظار می کشند. سطح خاصی از اضطراب گواه بر آن است که آیا واقعاً می توانید با درمان روبه‌رو شوید؟ و مدت معینی را با او به تنهایی و با کیفیت بگذرانید؟ تمایل شما به تشخیص دادن و حل و فصل کردن این اضطراب ها، در مقابل انکار کردن آنها با ظاهرسازی، نشانه سلامت روان یک مشاور تازه کار است. اینکه در مورد خودتان تردید داشته باشید کاملاً طبیعی است. مهم این است که چگونه این تردیدها را حل و فصل کنید. یک راه این است که با سوپروایزر خود بی پرده صحبت کنید.
۲)خودتان باشید
وقتی مشاوره را شروع می‌کنید معمولاً مضطرب میشوید. درباره آنچه کتاب ها می گویند، در مورد مکانیسم هایی که باید به کمک آنها پیش بروید،بیش از حد نگران می شوید . درمانگران بی‌تجربه غالباً نمی‌توانند ارزش نهفته در بودن خود واقعی شان را درک کنند.این امکان وجود دارد که با رفتن به سمت دو انتهای تفریط دچار خطا شوید. در یک انتها مشاورانی قرار دارند که خود را در نقش ثابت خویش گم می کنند و پشت یک صورت ظاهر حرفه‌ای پنهان می‌شوند و در انتهای دیگر مشاورانی هستند که به قدری دلبسته حفظ کردن انتظارات نقش کلیشه‌ای هستند که مقدار ناچیزی از وجود آنها به عنوان یک انسان برملا می شود.
۳) از کمال گرایی پرهیز کنید
شاید یکی از رایج‌ترین عقاید مخربی که با آن به خود فشار می‌آورید این باشد که باید کامل و بی‌نقص باشید. اگر چه از لحاظ عقلانی میدانید که انسان‌ها کامل نیستند ولی از لحاظ هیجانی احساس می‌کنید که خطا جایز نیست. پذیرفتن عدم کمال، جسارت و جرات می خواهد، ولی پذیرفتن اینکه ما چندان کامل و بی عیب و نقص نیستیم این خیلی با ارزش است. به عنوان یک درمانگر مبتدی مطمئن باشید که اشتباهاتی خواهید کرد اگر انرژی خود را در این راه صرف کنید که نشان دهید کامل و بی عیب و نقص هستید انرژی کمی از شما باقی می ماند تا آن را صرف درمانجویان خود کنید. دانشجویان در طی دوره های کارورزی خطر اشتباه کردن را می پذیرند و مایل هستند خود ناباوری های خویش را برملا سازند و به سمت رشد بیشتر قدم بردارند.
۴) در مورد نقاط ضعف خود روراست باشید
نمیتوانید انتظار داشته باشید که الزاما در مورد هر درمانجویی موفق عمل کنید. باید صادقانه قبول کنید که نمیتوانید با هر کسی به طور موفقیت آمیز کار کنید با این حال آگاهی یافتن از نقاط ضعف واقعی خود و با به چالش طلبیدن آنچه که گاهی تصور می کنید نقطه ضعف شما می باشد تعادل ظریفی وجود دارد.
۵) از سکوت آگاه باشید
لحظه‌های سکوت به هنگام جلسه درمان برای درمانگران تازه کار ممکن است ساعت ها سکوت به نظر برسد. در حالی که در طول جلسات کارورزی به دانشجویان آموزش داده می‌شود که این سکوت می تواند چندین معنی متفاوتی داشته باشد که از لحاظ درمانی بسیار ارزشمند محسوب می‌شود. شاید درمانجو درباره چیزی که قبلاً مورد بحث قرار گرفته به آرامی مشغول فکر کردن است یا آگاهی به تازگی کسب شده ای را ارزیابی می‌کند. امکان دارد درمانجو منتظر باشد تا درمانگر پیشقدم شود و تصمیم بگیرد بعداً چه بگوید، یا ممکن است درمانگر منتظر درمان باشد تا این کار را انجام دهد. شاید درمانجو و درمانگر خسته،گیج یا دل مشغول باشند یا اینکه لحظه ای چیزی برای گفتن نداشته باشند.سکوت می تواند نیروبخش یا شاید معنی آن چیزی بیش از کلمات باشد. امکان دارد تعامل سطحی باشد و هر دو نفر می ترسند یا تردید دارند به سطح عمیق‌تری وارد شوند. وقتی سکوت برقرار می‌شود همراه با درمانجو معنای آن را کاوش کنید.
۶) به درخواستهای درمانجو رسیدگی کنید
مسئله مهمی که خیلی از مشاوران تازه کار را گیج می‌کند این است که چگونه به درمانجویانی که مرتباً درخواستهایی دارند رسیدگی کنند. چون درمانگران احساس می کنند باید در همه شرایط در کمک رسانی دست و دلباز باشند اغلب با این معیار نامعقول به خود فشار می آورند که باید بدون خودخواهی صرفنظر از اینکه درخواست چقدر مهم باشد بخشش کنند . یک راه برای رسیدگی کردن به این درخواست ها این است که انتظارات و مرزهای خود را در نخستین جلسه مشاوره یا هنگام مشخص نمودن چارچوب درمانی روشن کنید.
۷) ابهام را تحمل کنید
خیلی از درمانگران مبتدی به خاطر ندیدن ثمرات کار خود دچار اضطراب می شوند. آنها از خود می پرسند آیا واقعاً کار مفیدی برای درمانجو انجام دادم ؟ آیا احتمال دارد درمانجو بدتر شده باشد ؟ آنچه در جلسات کارورزی روانشناسان تازه کار یاد می گیرند این است که ابهام اطمینان نداشتن از اینکه درمانجوی شما رو به بهبود است را حداقل در جلسات مقدماتی تحمل کنید. بدانید که درمانجویان قبل از اینکه منافع درمان را نشان دهند ممکن است به ظاهر بدتر شده باشند . در ضمن بدانید که تاثیرات سودمند تلاش های مشترک درمانگر و درمانجو امکان دارد تا چند ماه بعد از خاتمه درمان آشکار نشود
۸) از غرق کردن خود در درمانجویان خودداری کنید
از اشتباهات درمانگران مبتدی این است که خیلی در مورد درمانجویان نگران هستند. این خطر وجود دارد که روان رنجوری های درمانجویان را در شخصیت خودشان جذب کنند. گاهی از خود می پرسند آنها چه تصمیمی در نهایت می‌گیرند؟ گاهی به قدری با درمانجویان احساس همدلی می‌کنند که درک هویت خودشان را از دست داده و هویت آنها را می‌پذیرند . در این حالت همدلی تحریف می‌شود و از مداخله درمان جلوگیری می‌کند. باید یاد بگیرید چگونه اجازه دهید درمانجویان پیش بروند و تا زمانی که دوباره آنها را می‌بینید مشکلاتشان را با خود به همراه نبرید. مهمترین نکته درمانی این است که تا جایی که می توانید به طور کامل در زمان حال باشید. به آنها این امکان را بدهید که مسئولیت زندگی و تصمیم گیری های خود را در بیرون از جلسه درمان به عهده بگیرند. اگر مسئولیت تصمیمات درمانجویان را خودتان به عهده بگیرید به جای اینکه به رشد آنها کمک کرده باشید از رشد آنها جلوگیری می کنید. در طول جلسات کارورزی یاد میگیرید که چگونه در جلسات مخصوص به خودتان با درمانگر روی واکنشهای خودتان کار کنید. اگر به اینگونه خودکاوی ها در طول جلسات کارورزی نپردازید خطر غرق کردن خودتان در درمان را افزایش می دهید و از آن ها برای برآورده ساختن نیازهای خودتان استفاده می کنید.
۹) حالت شوخ طبعی را پرورش دهید
درمان به خودی خود موضوع پر مسئولیتی است ولی لزومی ندارد خیلی جدی باشید. رابطه درمانی با خندیدن غنی می‌شود. شوخی و مصیبت ارتباط نزدیکی با هم دارند.بعد از اینکه به خودتان اجازه می دهید تجربیاتی را احساس کنید که شدیداً مصیبت بار هستند در عین حال میتوانید به اینکه چقدر موقعیت خود را جدی گرفته بودید از ته دل بخندید.
۱۰) مسئولیت را با درمانجو تقسیم کنید
احتمالاً با یافتن تعادل مطلوب در تقسیم کردن مسئولیت با درمانجویان خود دست به گریبان خواهید شد .اگر جلسات کارورزی را به درستی و تا پایان گذرانده باشید میتوانید به خوبی با این چالش مواجه شوید. یک اشتباه این است که مسئولیت کامل مسیر و نتایج درمان را به عهده می گیرید. نتیجه این کار سلب کردن مسئولیت از درمانجویان است. این کار می تواند احتمال خستگی مفرط زودهنگام را در شما افزایش دهد.
یک اشتباه دیگر این است که از پذیرفتن مسئولیت ارزیابی دقیق و ترتیب دادن برنامه های درمان مناسب برای درمانجویان امتناع می کنید در ابتدای رابطه درمان باید به مسئله تقسیم مسئولیت پرداخته شود. در اوایل درمان وظیفه دارید که درباره مسائل خاصی مثل طول مدت جلسات، محرمانه بودن ،هدف های کلی و روش هایی که برای رسیدن به این اهداف مورد استفاده قرار می گیرند بحث کنید. خیلی مهم است که نسبت به تلاش های درمانجویان برای واداشتن شما به پذیرفتن مسئولیت هدایت کردن زندگی آنها هوشیار باشید. توجه داشته باشید که نقش شما پذیرش مسئولیت و هدایت کردن زندگی درمانجو نیست.
۱۱) از توصیه کردن پرهیز کنید
غالبا درمانجویانی که مشکلات فراوانی دارند برای اینکه توصیه ای دریافت کنند به جلسه درمان می آیند. آنها چیزی بیشتر از دستورالعمل را میطلبند. آنها می خواهند یک درمانگر و مشاور عاقل تصمیمی برای آنها بگیرد و مشکلی را برای آنها حل کند. اما مشاوره را نباید با توزیع اطلاعات اشتباه گرفت. درمانگر به درمانجو کمک می کند تا راه حل های خودشان را پیدا کنند و آزادی عمل خودشان را تشخیص دهند. اگر ما در مقام درمانگر بتوانیم مشکل آنها برایشان حل کنیم در این صورت آنها را به خودمان وابسته می کنیم.
۱۲) سبک مشاوره خاص خود را انتخاب کنید
بعد از طی کردن جلسات کارورزی ، مشاورانی که آموزش می بینند درباره گرایش به تقلید کردن از سبک درمانگر خاص یا مدلهای دیگر هشدار داده می‌شود. باید بپذیرید که راه درستی برای اجرا کردن درمان وجود ندارد و انواع گسترده رویکردها می توانند موثر باشند. اگر سعی کنید از سبک درمانگر دیگری تقلید کنید از اثربخشی بالقوه آن در برقراری تماس با دیگران محروم می مانید. سبک مشاوره شما تحت تاثیر آموزشهای شما، ویژگی های شخصیتی شما و مربیان شما قرار دارد. مراقب باشید که استعداد منحصر به فرد خودتان را با سعی در تقلید کردن از دیگران از بین نبرید.روشی را پیدا کنید که خاص شخص خودتان باشد.
۱۳) به عنوان یک فرد عادی و در مقام متخصص شاداب باشید
مهمترین وسیله برای مشاوران همان فردی است که هستند. قویترین فن ما توانایی ما در الگو قرار دادن شادابی و اصیل بودن است . باید از خودتان طوری مراقبت کنید که کاملاً شاداب باشید.به عواملی بپردازید که زندگی شما را به تحلیل رفتن تهدید می کنند و باعث می شوند درمانده شوید. از نظریه هایی که مطالعه می‌کنید برای بهبود بخشیدن به زندگی خود هم در سطح شخصی و هم در سطح حرفه ای استفاده کنید. برای جلوگیری از وضعیتی که به فرسودگی حرفه ای معروف است سعی کنید در شرایط بهتری قرار بگیرید.
در آخر اگر قصد گذراندن دوره کارورزی روانشناسی در تهران را زیر نظر دکتر ترانه موذنی دارید می توانید از طریق راه های ارتباطی زیر درخواست خود را اعلام نمایید:
تلفن های تماس:
09011898408 – ۰۲۱-۲۲۳۷۳۱۵۲
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
60 دیدگاه