از دل تنگی تا دلگرمی: چگونه بعد از مهاجرت آرامش پیدا کنیم؟
-
دکتر ترانه موذنی
مهاجرت، تصمیمی پرچالش و اغلب با هیجان همراه است، اما پشت این هیجان، سایه‌ای به نام “احساس غربت” آرام می‌نشیند. تجربه دور شدن از خانواده، زبان مادری، فرهنگ آشنا و حتی بوی کوچه‌های شهر خودت، می‌تواند ذهن و دل را درگیر کند. این مقاله به بررسی علمی این احساس و راهکارهای مؤثر برای مقابله با آن می‌پردازد و سعی دارد به این پرسش که چگونه بعد از مهاجرت آرامش پیدا کنیم؟، به گونه‌ای که هر مهاجری بتواند به آرامی از دل دلتنگی عبور کند پاسخ بدهد.برای تغییر این متن بر روی دکمه ویرایش کلیک کنید. لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و با استفاده از طراحان گرافیک است.
بیشتر بخوانید: بهترین روانشناس ایرانی در ونکوور
بخش اول: احساس غربت چیست و چرا ایجاد می‌شود؟
احساس غربت یا Homesickness، ترکیبی از دلتنگی، بی‌قراری، اضطراب، و حتی احساس گناه است که اغلب مهاجران در ماه‌های اول تجربه می‌کنند.
•طبق مطالعه‌ای از Stroebe et al. (2015) در Clinical Psychology Review، این احساس بخشی از سازگاری روانی طبیعی با محیط جدید است.
•مغز ما برای امنیت و آشنایی برنامه‌ریزی شده، و وقتی ناگهان در محیطی با زبان، چهره‌ها و فرهنگ غریبه قرار می‌گیرد، واکنشی دفاعی و احساسی نشان می‌دهد.
بخش دوم: راهکارهای علمی و کاربردی برای کاهش احساس غربت
1. ساختن یک روتین جدید
داشتن ساختار در روز، احساس کنترل و پیش‌بینی‌پذیری ایجاد می‌کند که باعث کاهش اضطراب می‌شود.
•پیشنهاد علمی: طبق مقاله‌ای در Journal of Behavioral Medicine (2018)، داشتن روتین روزانه باعث تنظیم بهتر خلق و خو در محیط‌های جدید می‌شود.
•در عمل: برنامه‌ای برای پیاده‌روی، کلاس زبان، خرید از فروشگاه محلی، یا حتی ساعت مشخص تماس با خانواده طراحی کن.
2. برقراری ارتباط با جامعه‌ی محلی و مهاجر
تنهایی، دشمن اصلی مهاجر است.
•تحقیق Ward et al. (2001) نشان می‌دهد که ارتباطات اجتماعی یکی از قوی‌ترین عوامل در کاهش احساس غربت و افزایش رضایت از مهاجرت است.
•در عمل: گروه‌های واتساپی محلی، انجمن‌های مهاجران، برنامه‌های داوطلبی، یا حتی شرکت در رویدادهای فرهنگی، کمک می‌کند که هم ارتباط برقرار کنی و هم حس تعلق پیدا کنی.
3. پذیرفتن احساسات بدون قضاوت
تو حق داری دلتنگ باشی، احساس گم‌شدگی کنی، حتی گاهی گریه کنی.
•روان‌شناسان مثبت‌نگر مثل Kristin Neff معتقدند که self-compassion (همدلی با خود) باعث بهبود سریع‌تر روانی در موقعیت‌های ناآشنا می‌شود.
•در عمل: به جای سرکوب، احساساتت رو بنویس، با دوستی در میان بگذار، یا با مشاور مهاجرت صحبت کن.
4. اتصال نمادین به ریشه‌ها
داشتن نمادهایی از فرهنگ، زبان، یا غذاهای محلی باعث کاهش احساس قطع ارتباط می‌شود.
•طبق مطالعه‌ای از Acculturation and Mental Health (2013)، کسانی که بخشی از هویت فرهنگی خود را حفظ می‌کنند، سطح پایین‌تری از اضطراب و افسردگی دارند.
•در عمل: آهنگ‌های وطنی، پخت غذای سنتی، تماشای فیلم به زبان مادری، یا حتی نگه‌داشتن یادگاری از خانه.
5. تبدیل محیط جدید به فضای شخصی
تا زمانی که خانه‌ات را “خونه” نکنی، همیشه حس بی‌جایی داری.
•مقاله‌ای در Environmental Psychology (2020) نشان داد که شخصی‌سازی محیط زندگی، احساس آرامش و مالکیت ایجاد می‌کند.
•در عمل: حتی در یک اتاق اجاره‌ای کوچک، با عکس، شمع، گل، یا فرش کوچکی که حس خودت رو داره، فضا را برای خودت بساز.
نتیجه‌گیری
احساس غربت یک پدیده انسانی و طبیعی است. کسی که آن را تجربه می‌کند ضعیف یا ناسازگار نیست، بلکه فقط نیاز به زمان و ابزار دارد تا دوباره تعادل پیدا کند. مهم‌ترین نکته این است که بدانی: دلتنگی ثابت نمی‌ماند. با ایجاد ارتباطات جدید، حفظ بخشی از هویت قدیمی، و ساختن معنا در محیط تازه، می‌توان به جای قربانی بودن، سازندهٔ فصل جدیدی از زندگی شد.
رفرنس‌ها:
•Stroebe, M., Schut, H., & Nauta, M. H. (2015). Homesickness: A systematic overview. Clinical Psychology Review, 33(7), 865-874.
•Ward, C., Bochner, S., & Furnham, A. (2001). The Psychology of Culture Shock.
•Neff, K. D. (2003). Self-compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity, 2(2), 85-101.
•Berry, J. W. (2013). Acculturation and mental health. International Journal of Intercultural Relations, 37(2), 205-212.
•Evans, G. W. (2020). Personalization and mental health. Journal of Environmental Psychology, 68, 101384.