داروهای اختلال دو قطبی

دو گروه از مهم ترین دارو های مورد استفاده در کنترل علائم اختلال دوقطبی، تثبیت کننده های خلق و ضد افسردگی ها هستند. البته پزشک شما ممکن است دارو های دیگری برای بهبود بی‌خوابی، کاهش اضطراب و بی‌قراری، یا علائم سایکوتیک تجویز کند. تثبیت کننده‌ های خلق برای بهبود علائم در طی اپیزود حاد مانیا، هیپومانیا و مختلط به کار می‌رود. این ها ممکن است علائم افسردگی را کاهش دهند. این دارو ها تکیه گاه اصلی درمان و پیشگیری‌ کننده طولانی مدت برای افسردگی هستند. در ادامه بیشتر به دارو های اختلال دو قطبی خواهیم پرداخت.

انواعی از این دارو ها که به طور فراوان مورد استفاده قرار می گیرند عبارت هستند از لیتیوم والپرات و کارمابازپین. خوشبختانه هر کدام از این دارو ها عملکرد شیمیایی متفاوتی در بدن دارند و اگر یکی از آن ها کاری برای شما نکند و موثر واقع نشود یا برای شما عوارض جانبی مداومی داشته باشید پزشک شما داروی دیگری را پیشنهاد می‌کند یا دو دارو را با یک دیگر ترکیب می کند. برای تجویز هر کدام از این دارو ها باید آزمایش های خونی برای تعیین دوز صحیح و ارزیابی سلامتی انجام شود. داروی خط اول برای درمان فاز حاد مانیا، لیتیوم و سدیم والپروات می‌ باشد. در انتخاب بین این دو پزشک شما به این که آیا این دارو برای شما موثر بوده و آیا عوارض جانبی خاصی ممکن است عملکرد شما را تحت تاثیر قرار دهد را مورد توجه قرار خواهد داد. 

اگر همه چیز برابر باشد ممکن است تصمیم وی بر اساس زیرگروه اختلالی که شما دارید باشد. پزشک، لیتیوم را برای بیمارانی با خلق مانیا و والپروات را برای بیمارانی با تابلوی مختلط تجویز می‌کند. درمان حاد با لیتیوم و یا والپرات معمولاً به طور چشمگیری طی چند هفته کمک کننده است. بنابراین اگر اولین دارو به طور کافی موثر نباشد، ممکن است پزشک داروی شما را با داروی دیگری یا ترکیب دو دارو تبدیل کند. کارمابازپین نیز می‌تواند به عنوان یک پشتیبان به خصوص در اپیزود های مختلط مفید باشد.

انتخاب داروهای اضافی برای اپیزود مانیا

دو نوع از دارو ها برای بی خوابی اپیزود مانیا به کار می روند:
دارو های ضد اضطراب و آرام بخش نظیر کلونازپام و لورازپام
دارو های تثبیت کننده خلق نظیر پرفنازین و هالوپریدول طی درمان‌ حاد ممکن است برای کمک به خواب و کاهش تحریک پذیری جسمی یا روحی به یکی از این دارو ها نیازمند باشید. اگر شما هذیان و توهم یا بی قراری و تحریک پذیری شدید داشته باشید دارو های آنتی سایکوتیک مفیدند. همچنین به دلیل این که چند هفته برای پاسخ کامل تثبیت کننده خلق زمان لازم است ممکن است به این دارو ها نیاز شود. خوشبختانه دارو های ضد اضطراب و تثبیت کننده خلق سریع اثر کرده و از طریق دهان یا به صورت تزریقی می‌تواند تجویز شود. اگر شما مانیک باشید که علائم بیماری خود را تشخیص نداده و درمان را نپذیرید، ممکن است تزریق دارو زندگی شما را به وسیله محافظت شما از اعمال تکانشی، غیرمنطقی و خطرناک حفظ کند.

هر دو دسته داروهای ضد اضطراب و تثبیت کننده خلق می‌تواند منجر به خواب‌آلودگی به عنوان یک عارضه بشود. داروهای آنتی سایکوتیک موجب سفتی عضلانی بیقراری و سایر عوارض جانبی می شود. اگر شما با عوارض جانبی مشکلی داشته باشید با پزشکتان مشورت کنید تا او دوز را تعدیل یا دارویی برای کمک به شما اضافه یا جایگزین نماید. به تدریج که بهبود یافتید دوز دارو کاهش یافته و ممکن است طی چند هفته یا چند ماه به طور کامل مصرف دارو قطع شود.
گاهی نیاز می‌شود که درمان در بیمارستان صورت بگیرد که معمولاً کوتاه مدت است(یک الی دو هفته).
بستری کردن بیمار برای جلوگیری از خود آزاری، رفتارهای تکانشی و پرخاشگرانه که بعد از شخص از آن پشیمان خواهد بود ضروری می شود.
بیماران مانیک اغلب در مورد بیماری و نیاز به بستری شدن فاقد بینش های لازم هستند . تحقیقات نشان داده است که بعد از بهبودی، اکثر آنها از کمکی که دریافت کرده‌اند قدردانی می‌کنند. در طی افسردگی، اگر شخصی تمایلات خودکشی گرایانه داشته باشد ممکن است بستری کردن نیاز باشد.
همچنین بستری کردن در مواردی که شخص عوارض طبی دارد و پیگیری درمان را سخت‌تر می‌کند یا برای افرادی که نمی‌توانند مصرف دارو یا الکل را قطع کنند موثر است. به خاطر داشته باشید که تشخیص زودرس و درمان اپیزود مانیک و افسردگی می تواند احتمال بستری شدن را کاهش دهد.
مواقع زیادی وجود دارد که شما به شدت برای قطع درمان وسوسه خواهید شد زیرا:
۱) احساس خوب و بهبودی می کنید
۲) شما خلق بالا را اشتباه می کنید با سلامت کامل
۳) نگران عوارض جانبی دارو هستید.
اگر شما درمانتان را قطع کنید احتمالاً بلافاصله طی روزها و هفته‌های آینده یک اپیزود حاد نخواهید داشت. بلکه در واقع احتمالاً یک برگشت علائم تجربه خواهید کرد. هر اپیزود شانس شما را برای داشتن یک سیر طولانی خوب بودن بدتر میکند.
اگر یک اپیزود مانیا داشته اید، اما یک شرح حال فامیلی قوی دارید یا اپیزود آنقدر شدید بوده که تقریباً زندگیتان را تباه کرده است شما باید دریافت داروها را برای چندین سال قویل ترجیه دهید. اگر شما دو یا بیشتر اپیزودهای مانیا و افسردگی داشته‌اید متخصصین به طور جدی دریافت درمان پیشگیری نامحدود را توصیه میکنند.