رهنمودهای اخلاقی و آگاهی از اصول آن به روانشناسان کمک می‌کند تا از تعارضات اخلاقی اجتناب کنند و درباره معضلات اخلاقی و تعارض های احتمالی درست بیاندیشند و تصمیم بگیرند. تعارضات اخلاقی طبق تعریف عبارت است از تنش بین آنچه فرد می خواهد انجام دهد و آنچه از نظر اخلاقی درست است. در درمان های دوگانه (split treatment) روانپزشک درمان دارویی را انجام می‌دهد و روانشناس به روان درمانی می پردازد. روانپزشک باید نقشی فراتر از یک تکنسین دارویی داشته باشد.
مراقبت تکه تکه و پراکنده که در آن روانپزشک فقط به تجویز دارو می پردازد و در عین حال از وضعیت بالینی کلی بیمار بی‌خبر می‌ماند و روانشناس فارغ از تشخیص انجام شده و نوع دارویی که مراجع مصرف می‌کند به روان درمانی می‌پردازد درمانی زیر استاندارد را فراهم می‌کنند که ممکن است به اقامه دعوی در زمینه سهل انگاری حرفه‌ای منجر شود این رویه دست‌کم کارایی هر دو درمان را نیز کاهش می دهد و حتی ممکن است منجر به عدم مصرف دارو از سوی بیمار شود.
در موقعیتهای درمان دوگانه روانپزشک باید از وضعیت بالینی بیمار و نیز ماهیت و کیفیت درمان غیر دارویی مطلع شود. در رابطه مبتنی بر همکاری مسئولیت مراقبت بیمار بر طبق صلاحیت و محدودیت های هر رشته تقسیم میشود.
نشانه های یک درمان اثربخش طی فرایند روان درمانی چیست؟
۱) شما به هسته اصلی مشکلاتتان نزدیک می شوید . جسارت و شهامت برخورد با مشکلات را پیدا میکنید .
۲) به منشأ ایجاد و سرچشمه اصلی موضوعات تکراری که در شما همواره احساس منفی ایجاد می کنند دسترسی پیدا میکنید.
۳) سبک مقابله ای سالم مثل ابراز وجود را جایگزین سبک های مقابله ای ناسالم از جمله اجتناب یا فرار از مشکلات میکنید .
۴) احساس می کنید برای پذیرش مسئولیت و مدیریت بهتر زندگی تان مجهز شده اید.
۵) توانایی شناخت بهتر هیجانات ، نام گذاری آنها ، ارتباط آنها با تجارب گذشته را پیدا میکنید و بدین ترتیب به سازگاری هیجانی بالاتر و مدیریت شخصی بهتری دست میابید.
۶) استفاده افراطی از مکانیزم های دفاعی به منظور حفاظت از ساز و کارهای روانتان را کاهش میدهید.
۷) خودتان و دیگران را کمتر قضاوت میکنید و ارتباط شما با خودتان و با دیگران به نحوه چشمگیری بهبود می یابد .
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
