چطور به خانواده بگم می خوام ازدواج کنم؟

ای طبیب جمله علت های ما
شاد باش ای عشق خوش سودای ما
ای دوای نخوت و ناموس ما
ای تو افلاطون و جالینوس ما

مطرح کردن ازدواج و تشکیل خانواده چگونه امکان پذیر است؟

حل مسئله قدرت، اعتمادسازی، مسئولیت پذیری و احترام میان والدین و فرزندان
اگر بخواهیم صادقانه سخن بگوییم، شاید مطرح کردن مسئله مهم و پرمسئولیتی مثل ازدواج واقعاً کار راحتی نباشد. ساعت هایی که در انزوا فرد صرف میکند و تصمیم خود را در خلوت سبک و سنگین مینماید. فرجه های سپری شده که اضطراب بلاتکلیفی دلپیچه ببار می آورد، پروژه عاطفی پر از وقفه ها که شاید نمیتوان انتهایی برای آن متصور بود. آنچه که باعث شد تا نوشتن مقاله ای با این عنوان بخصوص با وجود همه زحمات، ارزش نوشتن داشته باشد این است که موضوع آن یعنی ازدواج و ضرورت های مرتبط آن برای هر دو فرد که خواستار ازدواج هستند از اهمیت تعیین کننده ای برخوردار است.

برخورد خانواده با مسئله ازدواج فرزندان

نمیتوان فقط به موضوع ازدواج از دید خانواده با نیت خیر مشاهده نمود.البته که همه خانواده های سالم با کارکرد مثبت،نیت خیر دارند و حتما چیزی بیش از این نمی خواهیم که به جوانان مان کمک کنیم شاد، موفق و خوشبخت باشند و با این حال، هر کاری که ما انجام می دهیم و یا هر کاری که آنها انجام می دهند ممکن است در مواردی از شکل طبیعی اش خارج شود و به موضوعی که محل تلاقی نظرات مخالف است تبدیل شوند .موضوعی ناخوشایند و بی حاصـل که به طور حتم بر چگونگی گذر از مراحل مربوط به ازدواج و خواستگاری تاثیر نامناسبی خواهد داشت.

چطور چنین شرایطی پیش می آید؟

موضوعات ساده که در عین حال قابل مذاکره است مثل چگونگی برقراری مراسم ازدواج، یا میزان مهریه ،جهزیه و …. در روند آشنایی و برنامه ریزی مراسم می تواند اختلال ایجاد کند. یا اختلاف نظرهای جدی در ازدواج هایی که سن زوجین زیاد است و پذیرش سبک زندگی زوجی و جایگزین نمودن آن با سبک زندگی مجردی میتواند محلی از اختلاف نظر و نزاع کلامی خانواده ها قرار بگیرد.
گاهی اوقات مشکلات بسیار شدیدتر هستند، مانند جرم و جنایت، سوء مصرف مواد و رفتارهای خطرناک دیگر. ممکن است شما بسیاری از کتاب های مفیدی که در زمینه ازدواج در بازار وجود دارد را مطالعه کرده باشید و یا از روش های دیگری مثل شرکت در کارگاه های آموزشی استفاده کرده باشید که فایده ای برایتان نداشته است . ممکن است به دنبال مشاوره پیش از ازدواج برای خودتان باشید اما بهبودی پایدار اندکی به دست آورده باشید.

در برخی موارد، ممکن است سؤال بپرسید که:

• آیا شرایط بهتر خواهد شد؟
• آیا این وضعیت ناامیدکننده است؟
• شرایط زندگی اکنون چگونه خواهد بود؟
• آیا این ازدواج برای فرزند من مناسب است؟

وضعیت شما ناامیدکننده نیست اما آنچه با شما به اشتراک گذاشته میشود این است که چگونه یک الگوی تعاملی مخرب یا وسواس گونه در خانواده یا یکی از والدین فرد ممکن است کل فرایند ازدواج فرزندان را تحت تاثیر منفی خود قرار دهد.
شما به عنوان والد موثر با درک تفاوتهای موجود میان الگوهای ارتباطی و شناختی مثبت و منفی می توانید یک والد توانمند باشید و در هر شرایطی نظارت لازم و نه مداخله بی مورد را بر روند همسریابی و ازدواج فرزندتان داشته باشید و همان طور که نقش خود را به عنوان یک والد مؤثر تثبیت می کنید یاد خواهید گرفت که چگونه جوان تان را توانمند سازید تا رشد کند و تمام انرژی شگفت انگیزش را در جهت سالم برای رابطه سالم سرمایه گذاری نماید. وظایف و چالش های تحولی این گروه سنی منحصر به فرد است، بنابراین رویکرد والدین در هنگام رشد و تحول فرزندانشان باید منحصر به فرد و خاص باشد.

تاثیر سبک های فرزند پروری والدین در فرایند انتخاب همسر

سبک های فرزند پروری زیادی در طیف گسترده ای از هنجارهای فرهنگی و شخصی وجود دارند که اکثر آن ها می توانند به خوبی عمل کنند. احتمالاً والدین بسیار سخت گیر و والدین کاملا خونسرد را می شناسید. خانواده هایی را می بینید که در آنهـا مـذهب عاملی بسیار مهم است؛ از طرفی دیگر، خانواده هایی وجود دارند که طرفدار ورزش، موسیقی و یا هنر هستند. مطمئناً شما جوانانی را در خانواده هایی با سبک های مختلف فرزندپروری می شناسید که رفتارهای خوب و مناسبی دارند و از طرف دیگر جوانانی که دائم در حال کشمکش و نزاع با همسالان و والدین خود می باشند.

والدین سخت گیر می توانند با جوانان خود مشکلاتی داشته باشند، همان طور که والدین با سبک خونسرد و سهل گیر نیز عاری از مشکلات عدیده رفتاری نیستند. آنچه در انواع سبک های فرزند پروری حائز اهمیت است برقراری تعادل و موازینه ای میان آزادی و احساس مسئولیت است که در سبک فرزند پروری مقتدرانه به وضوح قابل مشاهده است.

بنابراین اجازه بدهید این مسئله را روشن کنم: هیچ نوع خانواده کاملا مناسب و بدون مشکل وجـود خارجی ندارد، هیچ الگویی به عنوان یک خانواده کامل قابل مشاهده نیست و همه خانواده ها با درصدی از مشکلاتی قابل پیش بینی و غیر قابل پیش بینی مواجه هستند. بنابراین، اگر با جوان خود در مورد مسئله ازدواج کشمکش دارید ، لطفاً این گونه ارزیابی نکنید که والدین بدی هستید یا بچه بدی دارید. بگذارید صرفاً این گونه به آن نگاه کنیم که شما پدر و مادری هستید که به دنبال راهی بهتر برای درک جوان تان، یافتن راه حل کاربردی و مقابله با مشکلات او هستید و این نتیجه گیری خوب و قابل قبولی است.

• مؤلفه های نه گانه صمیمیت در ارتباط والدین و فرزندان کدام است؟
• آیا میتوان مهارت صمیمیت ورزی را به کودکان و نوجوانان آموزش داد؟
• آیا فراگیری این مهارت در فرآیند انتخاب همسر تاثیر گذار است؟

می توان صمیمیت را به طور خلاصه این چنین تعریف کرد که صمیمت واقعی فرآیندی تعاملی است که از چندین مولفه مربوط به هم تشکیل شده است و هسته اصلی این فرآیند، ساخت، درک و پذیرش طرف مقابل همراه با همدلی با احساسات او و قدرشناسی از دیدگاه بی همتای وی نسبت به جهان است.
باید توجه نمود که مولفه های جداگانه صمیمیت با یکدیگر ارتباط تنگاتنگی دارند
این مؤلفه ها عبارت اند از:

• صمیمیت عاطفی
• صمیمیت روان شناختی
• صمیمیت عقلانی
• صمیمیت جنسی
• صمیمیت جسمی
• صمیمیت معنوی
• صمیمیت زیبایی شناختی
• صمیمیت اجتماعی و تفریحی
• صمیمیت زبانی

همدلی، احترام و جایگزینی نقش به شیوه های درست و رشد یافته بخش های اصلی یک رابطه واقعی و صمیمیت را تشکیل می دهند ذکر این نکته ضروری است که اگر حس کردید ناراحت هستید یا آسیب دیده اید، به این حس اهمیت بدهید و از تظاهر به اینکه همه چیز خوب است دست بردارید . مهم است زمانی را برای رسیدگی به احساساتتان اختصاص بدهید. اگر حس کردید خشمگین یا ناراحت هستید یا میخواهید از کسی انتقام بگیرید، با دوست یا بزرگسال مورد اعتمادی در این مورد صحبت کنید. سعی کند در کنار دوستانتان باشید و فعالیتهایی انجام دهید که حس سرزندگی و اعتماد به نفس را به شما بازگردانند. اگر یک بار کنار گذاشته شدید یا پذیرفته نشدید به این معنا نیست که دیگر هرگز پذیرفته نخواهید شد. در روابط انسانی، محبت، تهاتر نیست یا مبادله ای کالا به کالا نیست، نباید وزن کشید و تراز کرد؛ اما “عملا” چطور ممکن است یک سویه مدام محبت کند؟

انتهای این بندگی عاطفی کجاست؟

طبیعتا از هر کس به حد بضاعتش، توقعی داریم. این شعارهای قشنگ بی انتظاری و بی توقعی، حقیقتا روی کاغذ هم دیگر رنگ ندارند. بیشتر به کار سرزنش خود می آید و نوعی خودزنی عاطفی است. در احساسات هم تعامل هست. حتی وقتی به گل آب می دهی از او توقع عطر و زیبایی و زندگی داری و اگر مریض شد، مسئولی درمانش کنی، چون لابد او هم از تو توقع دارد و این تعامل است. مبادله ای نگاه با نگاه؛ دل با دل، هر سلام، به انتظار پاسخی است و اگر پاسخ آگاهانه دریغ شود، بی حرمتی است.