علت سردی و بی توجهی مردان

• در ارتباط با همسرتان مواقع زیادی پیش می‌آید که نمی‌دانید اکنون چه باید بکنید؟
• چگونه خود را آرام کنید؟
• یا چگونه اوضاع را سر و سامان دهید؟
• علت سردی و بی توجهی فعلی شما به همسرتان چه چیزی میتواند باشد؟
• در همه این موارد یک نوع سردرگمی وجود دارد. نمی دانید بر چه اساسی رفتار کنید؟ شاید یکی از سخت‌ترین سوالات این باشد که عشق چیست ؟ و آیا برای چرایی ازدواج خود پاسخ قانع کننده ای دارید؟
• وقتی حرف از عشق به میان می آید بیشتر درباره یک حالت احساسی و هیجانی که ترکیبی جالب و فوق‌العاده از افکار و احساسات و هیجان هاست صحبت می شود. این تعریف بسیار معمول، آشنا و البته جذاب است. شما نظرتان چیست؟

تعریف شما از عشق چیست؟ آیا با این تعریف موافقید؟ مشکلی که به نظر ما در این تعریف وجود دارد، این است که احساسات و هیجان ها خیلی دوام ندارند و خیلی زود تمام می شوند.درست مانند ابرهای بالای سرمان که دائما در حال تغییرند. ابرها مرتب کوچک میشوند، بزرگ میشوند، پراکنده می شوند و دوباره این چرخه تکرار می شود. بنابراین اگر عشق را به عنوان احساس و هیجان تعریف کنیم هرگز نمی توانید انتظار داشته باشیم که پایدار بماند. ما هیچ کنترلی روی آن نداریم. روزی خیلی پررنگ است و روز دیگر اصلا نیست.
البته در اوایل هر رابطه احساسات مثبت و خوشایند عاشقانه، شدیدتر و طولانی تر هستند و نسبت به روزهای دیگر سریع تر هم می گردند. این تمام چیزی که همه ما به عنوان «ماه عسل» رابطه میشناسیم و یاد داستان لیلی و مجنون می افتیم.
هنگامی که این دوران و این حس به پایان برسد، احساس خلأ عاطفی و هیجانی دارید. دنبال علتش میگردیم و ممکن است به این نتیجه برسیم که طرف مقابل را دوست نداریم. زن مناسبی برای من نیست.دیگر احساسی به او ندارم و دیگر نمی توانم در رابطه با او بمانم.

رابطه عاشقانه از چه زمانی شروع می شود؟

اما حقیقت این است که رابطه امن و عاشقانه و معنادار، درست زمانی آغاز میشود که رابطه از ماه عسل فراتر می‌رود. مرحله ماه عسل مثل زمانی است که فرد ماده مخدر استفاده کرده و از خود بی خود شده است. این مواد هستند که فرد را دستکاری کرده و در او این احساسات را ایجاد می‌کنند.هنگامی که فرد از خود بیخود شده همسرش فوق‌العاده است اما واقعیت را نمی بیند.او صرفا تصوراتی دارد که ناشی از مصرف مواد مخدر است. وقتی آثار مواد از بین برود، همسر را همانطور می بیند که هست. اما همین جا فرصتی برای ایجاد رابطه صمیمانه واقعی بین دو نفری است که یکدیگر را همانگونه میبینند که هستند. هر چه این رابطه عمیق‌تر میشود، احساسات تازه‌ای از عشق، نصیب هر دو نفر می شود. شاید نه آنقدر شدید که مانند ماه عسل، از خود بیخود شوند اما بی نهایت غنی و رضایت بخش خواهد بود.

بنابراین، به نظر می رسد عشق و علاقه یک احساس نیست. بهتر است به جای اینکه عشق را احساس تعریف کنیم،عشق را عمل تعریف کنیم. احساس عشق می آید و می رود و نمی‌توان آن را کنترل کرد. اما عمل عشق این گونه است که می توانیم صرف نظر از اینکه چه احساسی داریم به همسرمان عشق بورزیم. واقعیت این است که می‌توان عاشقانه عمل کرد، حتی زمانی که احساس عشق نیست.این کار ما را توانمند می سازد. البته این حقیقت درباره تمام احساسات انسان کاربرد دارد. می توانیم احساس خشم داشته باشیم و داد نزنیم. میتوانیم احساس اضطراب داشته باشیم و با اطمینان عمل کنیم.

تصور کنید مدتی طولانی از عمرتان را با کسی زندگی می‌کنید که افکار و احساساتش با شما متفاوت است. علاقه اش با شما فرق دارد. سلیقه اش متفاوت با شماست. نظرات و انتظاراتش در همه عمر با شما متفاوت است. واکنشش به چیزهایی که شما از آنها لذت می برید یا متنفرید متفاوت است. معیارها و استانداردهای متفاوتی دارد.چگونه میتوان با این فرد عشق را تجربه کرد؟
شاید همین الان ذهنتان می گوید اگر این طور نبود و همسرم این تفاوت‌ها را با من نداشت، من عشق را با او تجربه می‌کردم. اما واقعیت این است که همیشه تفاوت های بین شما و همسرتان در بعضی یا همه مواردی که اشاره شد یا حتی فراتر از آن وجود دارد. نه با این همسر، با هر کسی ازدواج می‌کردید این تفاوت ها وجود داشت. البته نمی‌توان انکار کرد که بعضی از زوج ها بیش از زوجهای دیگر علایق مشترک دارند. برخی از زوج‌ها به طور ذاتی و طبیعی خوش بین و آرام هستند. برخی از زوجها مهارت های ارتباطی فوق‌العاده‌ای دارند. برخی از گروه‌ها دارای سلیقه های بسیار مشابهی هستند. اگر چنین باشد، چنین زوج هایی خیلی راحت تر می توانند به توافق برسند. اما مهم نیست که زوج چقدر علایق مشترک دارند، همیشه تفاوت هایی وجود دارد که چالش ایجاد می کند.
با وجود همه این تفاوت‌ها و با وجود همه افکار و احساسات رنجوری که این تفاوت ها ایجاد می کنند
در تله تفاوت های خود و همسرتان نیافتید.به همین منظور پیشنهادها زیر توصیه می شود.
تفاوت ها را بخش اجتناب ناپذیر رابطه بدانید.

برای انجام عمل عاشقانه با همسرتان،منتظر احساسات مثبت نباشید.
رابطه فعلی خودتان را با اوائل رابطه یعنی با ماه عسل رابطه مقایسه نکنید.
رابطه فعلی تان را با روابط دیگران مقایسه نکنید.
اعمال عاشقانه خود و همسرتان را با دیگر زوج ها مقایسه نکنید.زیرا اعمال عاشقانه هر زوجی منحصربه‌فرد است.
رابطه واقعی با همسرتان را با رابطه ایده‌آلی مقایسه نکنید که در ذهنتان میسازید.
اگر همه ما در ارتباط با همسرمان یک مجموعه ملاکهای نسبتا مشخص داشته باشیم و تمام رفتارهایمان را بر اساس آن ملاکها تنظیم کنیم، می‌توانستیم تا حدود زیادی از سردرگمی های موقعیتی در رابطه نجات یابیم. و از ایجاد سوتفاهم و سوبرداشت توسط همسرمان نیز جلوگیری میکند. ارزشها یا ملاک های عمل مسیرهای مهمی در زندگی ما هستند. ارزش ها به ما نشان می دهند دوست دارم چه انسانی و چه همسری باشم. ارزش ها به رفتارها و عملکردهای ما جهت می دهند.
ارزشها به تمام رفتارهای ما معنا داده و رفتارهای ما را به هم ربط میدهند. ارزش ها عمیق ترین خواسته های قلبی ما در مورد نوع انسانی است که میخواهیم در روابط مختلف از جمله رابطه زناشویی باشیم. اما زمانی که ارزش ها را فراموش کنیم ارتباط با همسر منقطع و با واکنش های نامناسب همراه خواهد بود.
ارزش ها درباره این نیست که چه کاری مجبورید و باید انجام دهید بلکه ارزشها در این باره صحبت می کنند که چه چیزی برای ما مهم و معنادار است.

• وقتی بدانیم دوست داریم چه نوع همسری داشته باشیم؟
• دوست داریم چگونه همسری کنیم؟

آن زمان ارزش ها مانند قطب نما ملاک تصمیم گیری ما می شوند. هر کاری که می خواهیم انجام میدهیم. ملاکمان این است که ارزش ها از ما چه میخواهند و کدام مسیر را نشان می‌دهند.
اما دانستن ارزش ها کافی نیست وقتی می‌دانیم چه چیزی برایمان مهم است اعمال ما بر اساس ارزش های ما در لحظه مشخص می شوند.
به منظور یافتن علت سردی و بی توجهی مردان در رابطه، ارزش هایتان را در رابطه با همسرتان بشناسید. احتمالا فاصله میان ارزش های تان موجب اختلاف در عملکرد و دلسردی همسرتان خواهد بود. به چیزها و کارهای کوچکی فکر کنید که در رابطه با ارزشهای مشترکتان می توانید انجام دهید.
ما در یک رابطه زوجی هستیم. اما برای اینکه به ارزش‌های مان در رابطه زوجی وفادار بمانیم، باید رابطه را یک طرفه ببینیم و در دام بازی انتظار گیر نکنیم. بازی انتظار ما را از وفاداری دور می‌سازد و ما را در انتظار نگه می دارد که اگر همسرم این کار را انجام دهد و قدمی بردارد من هم این کار را انجام می‌دهم. در این بازی، ما از خود اراده ای نداریم و باید منتظر بمانیم تا همسرمان حرکتی انجام دهد تا ما هم کاری بکنیم و این بازی انتظار تمامی نخواهد داشت. ما نمی‌توانیم مهرورزی یا همکاری کنیم، شور و هیجان ایجاد کنیم. چرا؟ چون وفاداری ما به ارزش‌هایمان، در گرو اقدام طرف مقابلمان است و با این توصیف، ما برای وفاداری به ارزش‌های مان نیازمند و محتاجیم.
رابطه یک طرفه، زوجین را از گیر افتادن در بازی انتظار نجات می دهد که اتفاقاً بازی رایج بین زوج هاست. عامل دلسردی و بی توجهی بسیاری از مردان نیز گیر افتادن زوجین در بازی انتظار است. وقتی رابطه را یک طرفه می بینیم، نیازمند نیستیم. همین الان همین جا می توانیم به ارزش های خودمان وفادار بمانیم و برای آنها قدم برداریم.قطعا وفاداری ما به رابطه میتواند وفاداری به رابطه را به طرف مقابل هم به مرور زمان سرایت دهد.
در نهایت پیشنهاد می‌شود:
۱)گیر انتظارات و توقعات از همسرمان نباشیم و از افتادن در تله توقع اجتناب کنیم.
۲) در هر کدام از حوزه های رابطه مشترک ببینیم دوست داریم چگونه همسری باشیم.
۳) برای هر کدام از این حوزه های ارزشی «عمل» یا «اعمال ارزشی» تعریف کنیم.
۴) ببینیم برای اینکه در هر کدام از این حوزه ها بخواهیم عملی انجام دهیم، چه موانعی داریم.
۵) موانع هیجانی مانند مثل خشم ،ترس ،ناراحتی، ناامیدی و ترس را بشناسیم و گیر آنها نیفتیم.
۶) موانع روانشناختی مان را بشناسیم. باورهای مثل زن نباید…. مرد نباید….. اسیر آنها نشویم. این باورها اگر هم درست باشند، معلوم نیست که به درد زندگی ما بخورند.

۷)موانع رفتاری مان را بشناسیم. برای اینکه به زندگی مشترکمان وفادار بمانیم و یکطرفه عمل کنیم، چه مهارتهایی نداریم و باید کسب کنیم؟ مهارت گفتگو، ابراز نیاز، حل تعارض و ….
۸) اگر لازم است برای هر کدام از این مهارت ها مطالعه کنیم و از متخصصین این حوزه کمک بگیریم.
۹) به کمبود این مهارتها در همسرمان توجه کنیم و به منظور ارتقا سطح کیفی رابطه با آموزش و مطالعه باشیم.
۱۰) شرایط برقراری گفتگو را در رابطه برای بیان علت دلسردی قبل از دیر شدن فراهم نماییم.