اگر امکان خواندن این مقاله را ندارید می توانید به فایل صوتی زیر گوش کنید.
بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی زمانی که بدحال هستند ممکن است سراسیمه بوده و کنترل چندانی بر تکانه هایشان نداشته باشند. یا ممکن است حساسیت اجتماعی شان کم شده باشد و در نتیجه بی قرار و تکانشی به نظر برسند. برخی رفتارهای به ظاهر تکانشی از جمله اقدام به خودکشی و آدم‌کشی ممکن است در پاسخ به توهم هایی پیدا شود که به آنها دستور انجام کاری را می‌دهند.
رفتار خشونت آمیز در بیماران روان گسیخته درمان نشده شایع است. داشتن هذیان هایی با ماهیت گزند و آسیب، سابقه دوره های فراوان خشونت‌آمیز و وجود نقایص عصبی عامل خشونت در این بیماران است. تدبیر این حالات عبارت است از تجویز داروی مناسب ضد روان پریشی و درمان های فوری شامل محدودسازی و جداسازی بیمار. تجویز داروهای بنزودیازپین از جمله لورازپام که در صورت لزوم هر ساعت تکرار شود ممکن است برای ممانعت بیمار از اعمال صدمه به دیگران لازم باشد.
اگر درمانگری در حضور بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی دچار ترس و وحشت شود این احساس را باید سرنخ درونی مهمی تلقی کرد حاکی از اینکه شاید بیمار در شرف انجام یک رفتار خشونت آمیز جدی است. خودکشی عامل منفرد عمده مرگ زودرس بیماران دچار اسکیزوفرنی است. ۲۰ تا ۵۰ درصد بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی اقدام به خودکشی می‌کنند و میزان خودکشی موفق ۱۰ تا ۱۳ درصد است . این ارقام تقریباً ۲۰ برابر میزان خودکشی در جمعیت عمومی است.
اغلب خودکشی این بیماران ناگهانی به نظر می رسد، بدون هشدار قبلی یا بیان کلامی قصد خودکشی. مهم ترین عامل خودکشی در این بیماران وجود دوره های افسردگی اساسی است، از طرفی بی ثباتی خلق و چرخش سریع خلق می تواند از جمله عامل دیگر خودکشی در این افراد باشد.
نکته جالب آنکه برخی داده ها حاکی از آن است در بیمارانی که پیش آگهی بهتری دارند یعنی علائم منفی ناچیز ،داشتن توانایی حدود در تجربه عواطف و تفکر انتزاعی بهتر خطر خودکشی به شکل متناقضی بالاتر است. نیمرخ این بیماران در معرض خطر ابتلا خودکشی عبارت است از مرد جوانی که انتظارات بالایی دارد از سطح عملکرد بالاتری افت کرده و می‌داند رویاهایش دیگر محقق نخواهد شد و ایمانش را به اثربخشی درمان از دست داده است.
سایر عوامل موثر در میزان بالای خودکشی عبارتند از توهمات دستوری، هذیان های گزند و آسیب و سوء مصرف مواد. عدم مصرف داروهای تجویزی در بیشتر بیمارانی که خودکشی موفق داشتند و ظرف ۷۲ ساعت قبل از مرگ به ملاقات درمانگر خود رفتندو ظاهراً به فکر خودکشی نبوده اند دیده شده است.
یک مطالعه دارویی وسیع حاکی است در بیماران دچار اسکیزوفرنی که سابقه بستری به دلیل افکار خودکشی داشتند کلوزاپین در کاهش افکار خودکشی موثر است و در مواردی که همراه با اسکیزوفرنی افسردگی اساسی بروز کرده افزودن داروهای ضد افسردگی در تخفیف افسردگی می تواند موثر واقع شود.
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی
